Αν το νέο Έτος είναι λουλούδι,
μακάρι το άρωμά του να διαλύσει
κάθε τι άσχημο από την ατμόσφαιρα της ζωής σας
και να σας την πλημμυρίσει
μ' αυτά που επιθυμείτε και ονειρεύεστε
Χρόνια Πολλά
έχετε κάτι που θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας?στείλτε το στο ¨ oikologiasos@yahoo.gr
Το χωριό χωρίζεται από τον ποταμό Μανικιάτη σε δύο οικισμούς. Το πάνω Μονόδρι, είναι αμφιθεατρικά χτισμένο στην πλαγιά λόφου, καταπράσινο, με πανοραμική θέα στο ποτάμι και μικρά σπίτια που διατηρούν την αρχιτεκτονική της περιοχής. Το Κάτω Μονόδρι χτισμένο παράλληλα με τον δρόμο Xαλκίδας - Κύμης και συγκεντρώνει την πλειοψηφία των καταστημάτων του χωριού. Απέχει από τη Χαλκίδα 75 χλμ. και έχει 766 κατοίκους.
Η προέλευση της ονομασίας του είναι ασαφής, καθώς και η γραφή του. Κατά μία εκδοχή προέρχεται από το μονή > μονίδριο (μικρό εκκλησάκι) που υπήρχε στο πλάτωμα του λόφου. Άλλοι εξηγούν την ονομασία από το δάσος δρυών (βελανιδιών), ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από τη λέξη υδρία, μονή + υδρία > Μονόδρυ, διότι εδώ γίνεται η συλλογή και στη συνέχεια η διοχέτευση όλων των νερών της ψηλότερης περιοχής.
Το παλιό βυζαντινό χωριό βρισκόταν στον κάμπο του Μονοδρίου, στη σημερινή θέση "Τρόχαλα". Καταστράφηκε τον 9ο αιώνα από Σαρακηνούς πειρατές ενώ οι κάτοικοι που ξέφυγαν από τη σφαγή και τη λεηλασία, μαζί με άλλους από τον κάμπο, ίδρυσαν το νέο χωριό στην κορυφή του λόφου. Το Μονόδρι άκμασε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Οι Φράγκοι στην κορυφή του λόφου, στη θέση της κατεστραμμένης μονής ανέγειραν μεγάλο πύργο για κατόπτευση και καταδυνάστευση της περιοχής. Ο πύργος σήμερα δεν υπάρχει. Κατεδαφίστηκε από τους κατοίκους του χωριού για να κατασκευαστεί το πανύψηλο κωδωνοστάσιο και η εκκλησία. Το μόνο που διασώθηκε είναι ο Βενετσιάνικος θυρεός του, που παριστάνει έναν άγγελο με ανοιγμένες τις φτερούγες του.
Στο Μονόδρι λειτουργεί πολιτιστικός σύλλογος, με αξιόλογη πολιτιστική δράση. Κάθε χρόνο διοργανώνονται εορταστικά τριήμερα, με εκθέσεις βιβλίου και ειδών λαϊκής τέχνης, συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Υπάρχει θεατρική ομάδα.
Στο σημείο που ενώνονται οι δύο οικισμοί, βρίσκεται η λιθόχτιστη γέφυρα του ποταμού Μανικιάτη. Πρόκειται για πέτρινη γέφυρα δύο τόξων που χτίστηκε το 1888, επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη. Το υλικό κατασκευής είναι η ντόπια ηφαιστειογενής πέτρα από την περιοχή των Κήπων, η οποία πελεκήθηκε και μεταφέρθηκε στο Μονόδρι με ξυλάμαξες. Κιούσηδες μάστορες από την Ήπειρο την αξιοποίησαν κτίζοντας ένα περίτεχνο γεφύρι από τα λίγα σωζόμενα στη χώρα μας. Αυτό που την καθιστά μοναδική είναι η τοιχοποιία της. Οι τέλεια ορθογωνιασμένες πέτρες, πελεκημένες στο χέρι, έδωσαν ένα άριστο από άποψη δόμησης αποτέλεσμα. Η θεμελίωση της, όπως διηγούνται οι γεροντότεροι έχει βάθος όσο και το ύψος της, δηλαδή 10-11 μέτρα. Το μεσαίο ποδαρικό, έχει άριστη υδροδυναμική, έτσι ώστε η κατασκευή να υφίσταται την ελάχιστη δυνατή πίεση. Τα ακριανά ποδαρικά δημιουργούν "φτερά" έτσι ώστε να παροχετεύονται τα νερά με τη λιγότερη δυνατή πίεση προς την κατασκευή. Τα πλαϊνά παραπέτα της γέφυρας, στον δρόμο που περνά πάνω της είναι κατασκευασμένα από μεγάλους πελεκημένους μονόλιθους από το ίδιο ηφαιστειογενές πέτρωμα.
Η υπέροχη κοιλάδα για περίπατο που δημιουργεί ο ποταμός Μανικιάτης γεμάτη πλατάνια και πλήθος άλλων φυτών. Εκεί γίνεται και το νέο Αθλητικό Κέντρο που θα φιλοξενεί τις πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες των κατοίκων.
Τρύπα του όζοντος ονομάζεται το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο το στρώμα του όζοντος που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της γης πάνω από την Ανταρκτική μειώνεται σε πάχος. Επειδή το λεπτότερο σημείο του είναι πάνω από το Βόρειο Πόλο, η μείωση του πάχους του στρώματος έχει σαν αποτέλεσμα την ονομαζόμενη "τρύπα" στο στρώμα του όζοντος. Λόγω του ότι το όζον προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία, η δημιουργία της τρύπας του όζοντος έχει αρνητικά αποτελέσματα στην ανθρώπινη υγεία.Επίσης αυξάνει την θερμοκρασία στον πλανήτη μας και βοηθάει αρνητικά στο λιώσιμο των πάγων.
Η ‘’Τρύπα του όζοντος’’ ένα φαινόμενο, που συνεχίζει να απασχολεί την επιστημονική κοινότητα από τις αρχές της δεκαετίας του 80 μέχρι και σήμερα. Το στρώμα του όζοντος που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, πάνω από την Ανταρκτική δεν έχει κλείσει εντελώς και μειώνεται σε πάχος.
Διερωτώμενος για την σημερινή μορφή του στρώματος του όζοντος, ο Hans Βlokland, ολλανδός ανεξάρτητος δημοκρατικός εκλεγμένος στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, δήλωσε ότι το στρώμα του όζοντος σταδιακά αποκαθίσταται.
«Χάρη στα μέτρα ελέγχου που προβλέπει το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ για την απαγόρευση της χρήσης των ουσιών που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος παρατηρείται ότι, σταδιακά έχει αρχίσει να μειώνεται το εν λόγω φαινόμενο», δήλωσε ο Hans Βlokland.
Το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ είναι μια από τις πιο πετυχημένες διεθνείς συμφωνίες που έχουν γίνει για το περιβάλλον. Η παγκόσμια παραγωγή και χρήση των ουσιών, που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος, έχει μειωθεί κατά 95% από το 1988 που είχε εκτοξευτεί κατακόρυφα.
Υπολογίζεται ότι για να αποκατασταθούν τα μέσα επίπεδα του όζοντος και τα επίπεδα του πάνω από την Ανταρκτική χρειάζονται περίπου 40 χρόνια ακόμα.
Αναφορικά με τα αναμενόμενα αποτελέσματα από τα μέτρα ελέγχου που προβλέπει το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, ο Hans Βlokland επισήμανε ότι οι έλεγχοι θα αποτρέψουν τις δυσμενείς επιπτώσεις της ‘’τρύπας του όζοντος’ ’στην υγεία του ανθρώπου.
Το πρόβλημα είναι σοβαρό, καθώς το όζον προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία. Η αύξηση της υπεριώδους ακτινοβολίας, έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου, πχ. αυξάνει την συχνότητα καρκίνου του δέρματος, την δημιουργία καταρράκτη και προκαλεί σοβαρά προβλήματα στα οικοσυστήματα.
Ο πλανήτης μας υποφέρει από πολλά προβλήματα. Εμείς μπορούμε να ενημερωνόμαστε για αυτά καταλλήλως καιν δρούμε ανάλογα με το τι μπορεί ο καθένας.Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι και η όξινη βροχή!
Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Η όξινη βροχή δημιουργείται από την αντίδραση του διοξειδίου του θείου (SO2) και των οξειδίων του αζώτου με τους υδρογονάνθρακες στα σύννεφα. Η αντίδραση αυτή δημιουργεί θειικό και νιτρικό οξύ. Το διοξείδιο του θείου βγαίνει από τις καύσεις των καμίνων παραγωγής μετάλλων, των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, και των οχημάτων ντίζελ, ενώ τα οξείδια του αζώτου βγαίνουν από τις ίδιες πηγές και τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα.
Οι πρώτες υποψίες για τη δράση της όξινης βροχής υπήρχαν ήδη από τη δεκαετία του 1950. Το 1959 ο Νορβηγός Α. Dannevig παρατήρησε ότι η οξύτητα των λιμνών ευθυνόταν για τη μείωση του αριθμού των ψαριών σε όξινες λίμνες. Πολλά άρθρα γράφτηκαν στις εφημερίδες με δραματικούς τίτλους πάνω από φωτογραφίες νεκρών ψαριών. Λεπτομερής έρευνα του φαινομένου άρχισε που ακόμη συνεχίζεται. Ο θάνατος από τους ουρανούς όμως χειροτερεύει κάθε ημέρα.
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Η όξινη βροχή προσβάλλει: α) Τα μάρμαρα, τους ασβεστόλιθους, τον βασάλτη και άλλα πετρώματα, β) Τα δάση της Κεντρικής Ευρώπης, γ) Το δέρμα και τους πνεύμονες του ανθρώπου, δ) Τα ψάρια σε λίμνες και ποτάμια., ε) Την Γεωργία κ.λ.π.
Ο Παρθενώνας επιβίωσε περισσότερο από 2000 χρόνια. Υπέστη σεισμούς και βορβαδισμούς, από πάνω του πέρασαν κατακτητές και ο άνεμος και η βροχή τον χτύπησαν επανειλημμένα. Δεν έπαθε όμως διάβρωση ούτε μεγάλες κακώσεις. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολύ περισσότερα από ό,τι σε δύο χιλιετίες. Η όξινη βροχή του κατατρώγει τα μάρμαρα. Οι Καρυάτιδες ήδη είναι στο μουσείο για να προστατευτούν. Σε μερικά χρόνια ο Παρθενώνας θα έχει γίνει άμορφος και τα μάρμαρά του θα γίνονται σκόνη.
Το PH της όξινης βροχής εκτείνεται από 1,5 έως 5,6. Όταν αυτή η βροχή καταλήξει σ΄ ένα ποτάμι ή μια λίμνη χωρίς αλκαλικά πετρώματα, τότε ανεβάζει την οξύτητα του νερού. Τα οξέα βρίσκουν τον δρόμο τους στο περιβάλλον και με χιονόνερο, την πάχνη και το χιόνι. Με την αύξηση της οξύτητας στο νερό, τα αυγά των ψαριών και των αμφιβίων καταστρέφονται. Στη συνέχεια, τα διάφορα βακτήρια πεθαίνουν. Χωρίς βακτήρια, οι βιολογικές διασπάσεις δεν γίνονται και φύλλα και άλλα οργανικά υλικά συγκεντρώνονται στον πυθμένα. Διάφορα φύκια εμφανίζονται και το πλαγκτόν χάνεται. Τα ψάρια εξαφανίζονται, και πρώτα τα ευαίσθητα όπως οι πέστροφες. Τυχόν αυγά που θα επωασθούν παράγουν παραμορφωμένα ψαράκια που σύντομα πεθαίνουν. Στο τέλος η λίμνη έχει μόνο φύκια και χόρτα.
Η όξινη βροχή αποσπά τοξικά μέταλλα, από το έδαφος και τα οδηγεί στις λίμνες και τα ποτάμια δηλητηριάζοντας τα περισσότερο. Μερικά από τα τοξικά μέταλλα έτσι πηγαίνουν και στο πόσιμο νερό. Αυτή η βροχή μπορεί να διαβρώσει πέτρες, μέταλλα, ακόμη και πλαστικά. Οι συνέπειές της ανεβάζουν το κόστος της σε δισεκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ. Αυτοκίνητα, κτίρια και άλλες κατασκευές παθαίνουν διάβρωση και βαθμιαία καταστρέφονται.
Χιλιάδες λίμνες είναι χωρίς ψάρια από την όξινη βροχή.
Στη γεωργία η όξινη βροχή έχει και άλλες επιπτώσεις. Εμποδίζει την ανάπτυξη των φυτών και των δένδρων. Εργαστηριακές μετρήσεις έχουν δείξει ότι τα δάση ίσως βρεθούν σε μεγάλο κίνδυνο στο εγγύς μέλλον. Στη Σουηδία και στη Νέα Αγγλία έχουν παρατηρηθεί μειωμένοι αριθμοί ανάπτυξης των δένδρων. Η ανάπτυξη των φασολιών είναι επίσης μειωμένη στις Η.Π.Α.
Μπορούμε όλοι να συνεισφέρουμε απευθείας με το να «συγκρατούμε» την ενέργεια, μιας και στην παραγωγή ενέργειας ανήκει το μεγαλύτερο ποσοστό του προβλήματος της απόθεσης οξέων. Για παράδειγμα, αυτά που μπορεί ο καθένας να κάνει είναι: